یافتن معنا در نیمه دوم عمر

در این مقاله به موضوع کتاب “یافتن معنا در نیمه دوم عمر می پردازیم” قلب این کتاب را می‌توان در یک جمله کوتاه بیان کرد: «هدف زندگی خوشبختی نیست، بلکه معناست». (232)

این جمله به راحتی گفته می شود، اما چگونه می توان آن معنی را دقیقاً یافت؟ این همان چیزی است که بقیه کتاب به آن می پردازد. همانطور که هالیس در مقدمه خود توضیح می دهد، این یک کتاب “چگونه” نیست. این کتاب هیچ فهرستی ندارد که در راه یافتن معنا به دقت بررسی شود. در عوض، این کتاب راهنمایی برای کمک به خواننده برای پرسیدن سؤالات عمیق‌تر از خود و داشتن چارچوبی برای شروع درک پاسخ‌هایی است که بازخواهد گشت.

عنوان کمی اشتباه است، زیرا چه کسی می داند که نیمه دوم زندگی دقیقا چه زمانی آغاز می شود؟ با این حال، زیرنویس عنوان، انگیزه واقعی کتاب را نشان می‌دهد: «چگونه در نهایت، واقعاً بزرگ شویم».

تعریف هالیس از «بزرگ شدن» بر کار رابطه‌ای و معنوی متمرکز است که هر یک از ما باید انجام دهیم تا به شکوفایی و رشد کامل خودمان امیدوار باشیم. پشت یک خانه فانتزی یا عکس های عروسی فیس بوک / عکس های نوزاد / عکس های هر اتفاقی-شادی پنهانی وجود ندارد. خواندن این کتاب به معنای شروع به بررسی صادقانه این است که هر یک از ما واقعاً در عمیق ترین هسته خود هستیم و چگونه آن را به آرزوهای واقعی خود در زندگی متصل می کنیم.

به هر حال، وقتی به این کتاب نزدیک می شوید نگران نباشید که چقدر جوان یا پیر هستید. این در مورد یک “بحران میانسالی” نیست — بلکه در مورد بحرانی است که به ناچار خود را در آن می یابیم وقتی متوجه می شویم که چگونه زندگی مان را پیش برده ایم با کسی که واقعا هستیم مطابقت ندارد و این چیزی است که می تواند اتفاق بیفتد. در هر مقطعی از زندگی و چندین برابر. این کتابی است که قطعا در طول سالیان آن را نگه خواهم داشت و دوباره خواهم خواند.

فصل اول در مورد روابط صمیمانه یکی از بهترین فصل هایی بود که در مورد روابط خوانده ام. به تنهایی ارزش تهیه کتاب را دارد. او همچنین تحلیل برجسته ای از دین و معنویت و نحوه انطباق آنها با سفر روح دارد.

بخش‌های زیادی وجود دارد که علامت‌گذاری کردم، اما می‌خواهم چند نقل قول مورد علاقه‌ام از کتاب را درج کنم تا اشتها برای رشد بیشتر خود را تحریک کنم.

رشد روانی یا معنوی همیشه مستلزم ظرفیت بیشتری در ما برای تحمل اضطراب و ابهام است. ظرفیت پذیرش این وضعیت آشفته، ماندن در آن و تعهد به زندگی، معیار اخلاقی بلوغ ماست. (40)

“سوگ تایید صادقانه ارزش سرمایه اولیه انرژی است.” (73)

“بنابراین اغلب ما افسردگی را به عنوان یک منادی تاریک با چهره ای تیره تجربه می کنیم که به ما می گوید چیزی در ما در حال مرگ است، به پایان خود رسیده است، پخش می شود، و با این حال واقعاً چیزی جدید، چیزی بزرگتر، چیزی تکاملی را اعلام می کند. آرزوی بازی بزرگتری در زندگی ما دارد.” (76)

“حالت “عاشق”، به همان اندازه که یک ماده مخدر بزرگ است، هوشیاری را بی‌حس می‌کند، رشد را به تاخیر می‌اندازد و به عنوان خواب‌آور برای روح عمل می‌کند. در مواجهه با دیگری، با رویارویی با بیکران بودن روح دیگری، از جمله اجزاء، شروع به درک بیکرانی روح خود می کنیم ما دوست نداریم، ما به بزرگی فراخوانده شده ایم، نه کاهشی که برنامه کودکی ما به دنبال آن است.» (119)

میل و رنج دوقلو هستند. (123)

“آزمون نهایی خانواده این نیست که آیا امنیت و قابلیت پیش بینی را فراهم می کند یا خیر، بلکه این است که آیا هر فرد می تواند آزادانه آن را ترک کند یا تا چه اندازه می تواند آن را ترک کند و آزادانه به عنوان یک فرد بزرگتر بازگردد.” (142)

«بنیادگرایی، چه مذهبی، چه سیاسی یا روانشناختی، یک تکنیک مدیریت اضطراب است که ظرایف شک و ابهام را از طریق سیستم های اعتقادی سفت و سخت و ساده انگارانه می کاهد». (164-165)

“می دانیم که خودشیفتگی عشق به خود نیست، بلکه اعتراف به این است که فرد نمی تواند خود را دوست داشته باشد… شکست در پذیرش خود، پذیرش دیگران را با وجود میل ما بسیار دشوار و حتی غیرممکن می کند. چنین کن.” (222)